VI edycja Konferencji
Opieka paliatywna i hospicyjna – medycyna, humanizm, wolontariat
"Samotność u kresu - wyzwania opieki wspierającej w czasie pandemii"

REJESTRACJA UCZESTNIKÓW

8.00 – 8.55

 

OTWARCIE KONFERENCJI

9.00
 

Wystąpienia:

Prorektor Uniwersytetu Jagiellońskiego ds. Collegium Medicum
prof. dr hab. med. Tomasz Grodzicki

Prezes Zarządu Towarzystwa Przyjaciół Chorych „Hospicjum im. św. Łazarza” w Krakowie
dr Jolanta Stokłosa

 

WYKŁAD INAUGURACYJNY

9.30

Rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego, prof. dr hab. Jacek Popiel, 

 

Sesja pierwsza – Pandemia – osamotnienie w odchodzeniu 
prowadzący sesję - dr Tomasz Grądalski
Lekarz Naczelny Towarzystwa Przyjaciół Chorych „Hospicjum im. św. Łazarza” w Krakowie

9.55

Odporność na COVID -19.
prof. dr hab. Marek Sanak 
kierownik Zakładu Biologii Molekularnej i Genetyki Klinicznej, Uniwersytet Jagielloński-Collegium Medicum

10.15

Psychologiczne problemy u pacjentów z COVID – 19. 
prof. dr hab. Barbara Bętkowska-Korpała  
kierownik Zakładu Psychologii Lekarskiej, Uniwersytet Jagielloński-Collegium Medicum 

10.35

Problemy psychologiczne u pacjentów z cukrzycą w dobie pandemii – doświadczenia krakowskie.
dr Katarzyna Cyranka
Katedra Psychiatrii, Uniwersytet Jagielloński-Collegium Medicum

10.55

Rodo w prawie medycznym w okresie pandemii -zagrożenia dla podmiotu medycznego.
dr n. praw. Maciej Gibiński 
Centrum Doradcze Prawa Medycznego w Krakowie

11.15

Dyskusja i podsumowanie sesji I.
dr Tomasz Grądalski

11.35-12.05 

przerwa

Sesja druga – Hospicjum dla dzieci

prowadzący sesję dr hab. Maciej Pilecki
kierownik Kliniki Psychiatrii Dzieci i Młodzieży, Uniwersytet Jagielloński-Collegium Medicum
Konsultant wojewódzki w dziedzinie psychiatrii dzieci i młodzieży

12.05

Epidemiologia - zapotrzebowanie na pediatryczną opiekę paliatywną w Polsce.
dr hab. n. med. Tomasz Dangel
Warszawskie Hospicjum dla Dzieci

12.25

Kwalifikacja do opieki paliatywnej i przekazanie dziecka do hospicjum domowego.
dr hab. n. med. Tomasz Dangel
Warszawskie Hospicjum dla Dzieci

12.45

Co znaczy towarzyszyć.
dr hab. n. med. Jolanta Goździk
Katedra Immunologii Klinicznej i Transplantologii, Uniwersytet Jagielloński- Collegium Medicum, 
kierownik Ośrodka Transplantacji Uniwersyteckiego Szpitala Dziecięcego w Krakowie,
członek zarządu fundacji Krakowskie Hospicjum dla Dzieci im. ks. Józefa Tischnera

13.05 

Dojrzewanie w cieniu choroby onkologicznej. 
dr hab. Maciej Pilecki
kierownik Kliniki Psychiatrii Dzieci i Młodzieży, Uniwersytet Jagielloński-Collegium Medicum,
konsultant wojewódzki w dziedzinie psychiatrii dzieci i młodzieży

13.25

18 lat spełniania marzeń dzieci - historia Fundacji Mam Marzenie.
dr n. med. Teresa Weber-Lipiec
Oddział Medycyny Paliatywnej, Szpital Uniwersytecki w Krakowie,

członkini Rady Programowej Fundacji Mam Marzenie, Ogólnopolski Konsultant Medyczny Fundacji

 

13.45

Dyskusja i podsumowanie sesji II.
dr hab. Maciej Pilecki
 

 

Sesja trzecia – Stany terminalne nienowotworowe

prowadząca sesję - dr n. med. Teresa Weber-Lipiec
Oddział Medycyny Paliatywnej, Szpital Uniwersytecki w Krakowie,

członkini Rady Programowej Fundacji Mam Marzenie, Ogólnopolski Konsultant Medyczny Fundacji

 

14.05

Dlaczego chorzy wyleczeni z choroby nowotworowej cierpią z powodu bólu? 
prof. dr hab. Jerzy Wordliczek
kierownik Kliniki Intensywnej Terapii Interdyscyplinarnej, Uniwersytet Jagielloński – Collegium Medicum 

14.25

Zakażenie HIV- późne rozpoznanie i ich konsekwencje.
dr hab. Monika  Bociąga – Jasik
Klinika Chorób Zakaźnych i Tropikalnych Uniwersytet Jagielloński – Collegium Medicum

14.45

Przedstawienie standardów postępowania w terapiach medycznych u pacjentów w okresie kresu życia – stanowisko Rzecznika Praw Pacjenta – opublikowane w 2021 r.

dr n. med. Teresa Weber-Lipiec 

Oddział Medycyny Paliatywnej, Szpital Uniwersytecki w Krakowie,

członkini Rady Programowej Fundacji Mam Marzenie, Ogólnopolski Konsultant Medyczny Fundacji

 

15.05

Dyskusja i podsumowanie sesji III. 
dr n. med. Teresa Weber-Lipiec

ZAKOŃCZENIE KONFERENCJI

15.10

DODATKOWO

Warsztaty /do wyboru/

15.30/16 - 18

 

Warsztat I

Jak chwytać w locie jaskółki, czyli o ukrytych zaproszeniach do trudnych rozmów 
z pacjentami.

• mgr Agnieszka Kwiecińska, Towarzystwo Przyjaciół Chorych „Hospicjum im. św. Łazarza” w Krakowie;
• mgr Paulina Zielińska, Narodowy Instytut Onkologii im. Marii Skłodowskiej-Curie Państwowy Instytut Badawczy oddział w Krakowie;
• dr med. Magdalena Jarosz, Uniwersyteckie Centrum Kliniczne im. prof. K. Gibińskego Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach

 

Warsztat II

Komunikacja z osobami opiekującymi się chorym u kresu.

• mgr Agnieszka Karpowicz, Fundacja Pełna Życia, projekt „WSPORNIK - Punkt Wsparcia Opiekunów”

maksymalnie 15 osób – decyduje kolejność zapisu

 

Warsztat III

Jak rozmawiać z dziećmi o chorobie i śmierci bliskiej osoby.

• mgr Natalia Czyżowska, doktorantka, Instytut Psychologii, Wydział Filozoficzny, Uniwersytet Jagielloński 

 

Warsztat IV

Komunikacja z osobami chorymi, u których występują jakościowe zaburzenia funkcji poznawczych.

• mgr Elżbieta Wesołek, Towarzystwo Przyjaciół Chorych „Hospicjum im. św. Łazarza” 

w Krakowie 

maksymalnie 15 osób – decyduje kolejność zapisu

 

Warsztat V

Prawa pacjenta i RODO w opiece hospicyjnej 

• dr n. praw. Maciej Gibiński, Centrum Doradcze Prawa Medycznego w Krakowie

Sesja III – Stany terminalne nienowotworowe

Dlaczego chorzy wyleczeni z choroby nowotworowej cierpią z powodu bólu? 
prof. dr hab. Jerzy Wordliczek
kierownik Kliniki Intensywnej Terapii Interdyscyplinarnej, Uniwersytet Jagielloński – Collegium Medicum 

 

Zakażenie HIV – późne rozpoznanie i ich konsekwencje.
dr hab. Monika  Bociąga-Jasik
Klinika Chorób Zakaźnych i Tropikalnych, Uniwersytet Jagielloński – Collegium Medicum

 

Przedstawienie standardów postępowania w terapiach medycznych u pacjentów w okresie kresu życia – stanowisko Rzecznika Praw Pacjenta – opublikowane w 2021 r.
dr n. med. Teresa Weber-Lipiec 
Oddział Medycyny Paliatywnej, Szpital Uniwersytecki w Krakowie,
członkini Rady Programowej Fundacji Mam Marzenie, Ogólnopolski Konsultant Medyczny Fundacji

Żyjemy w czasach, kiedy przeciętny człowiek nie myśli o tym, że umrze i nie przygotowuje się do śmierci, jak to było w czasach „śmierci oswojonej”. Ludzie nie piszą testamentu, nawet nie rozmawiają o możliwym umieraniu w sytuacji zaawansowanej choroby. W dodatku, w społeczeństwie panuje całkiem magiczne przekonanie o wszechmocy nowoczesnej medycyny. Stąd większość pacjentów i ich rodzin nie jest przygotowana na informację o wystąpieniu u nich choroby nieuleczalnej, co rodzi silne emocje, a często wręcz konflikty, w tym z personelem medycznym.

Także lekarze i wiele osób wykonujących odmienne zawody medyczne mają podobne oczekiwania, co powoduje, że traktują każdą śmierć pacjenta jako własną porażkę. To wszystko powoduje, że niechętnie podejmują decyzje o uznaniu danego postępowania medycznego/terapii  za daremną i rezygnację z niego. Jedyną metodą zmiany takiego podejścia do leczenia  może być edukacja. Poszerzenie wiedzy o śmierci i umieraniu powinna być obowiązkowym elementem nauczania w momencie rozpoczynania nauki przedmiotów klinicznych/praktycznych na uczelniach medycznych ale też powinna być skierowana w stronę osób wykonujących różne zawody medyczne  (lekarzy, pielęgniarki, ratowników medycznych, fizjoterapeutów, psychologów w tym psychologów klinicznych, psychoterapeutów) oraz innych, tj. niemedycznych specjalistów pracujących często z osobami w ostatnim okresie życia, mowa tutaj o np. kapelanach i pracownikach socjalnych pracujących w placówkach ochrony zdrowia. Istotne jest regularne kształcenie odnoszące się do różnych obszarów o charakterze psychologicznym, etycznym (moralnym) i medycznym: czyli ● śmierć jako naturalny koniec życia, umieranie jako jego ostatni etap; ● fazy oswajania się z informacją o rozpoznaniu choroby nieuleczalnej u pacjenta i jego rodziny; ● komunikacja z pacjentem i rodziną w ekstremalnym stresie; ● sposoby przeżywania żałoby.

Wspólną troską wszystkich osób zaangażowanych w opiekę nad chorym u schyłku życia powinna być dbałość o to, aby umieranie dla niego samego było godne, jak również pełne szacunku ze strony otoczenia. Tak rozumiana troska odnosi się do procesu umierania w każdej fazie życia; od okresu prenatalnego począwszy, a na wieku sędziwym skończywszy. 

Opublikowane w 2021 roku stanowisko Zespołu powołanego przy Rzeczniku Praw Pacjenta ds. opracowania standardów postępowania w terapiach medycznych stosowanych w okresie kończącego się życia, może pomóc każdemu lekarzowi w jego codziennej pełnej dylematów etycznych pracy z pacjentami i ich rodzinami, szczególnie w sytuacji choroby zagrażającej życiu.